درس بیست و نهم تکمیلی(بررسی آیات 80 تا 83 سوره بقره)

[هندیانی]

besm8

سلام قرآن دوستان عزیز
حالتون که خوبه خداروشکر
امروز ان شاءالله به بررسی آیات 80 تا 84 سوره ی بقره می پردازیم:

...panah..

وَقَالُوا لَن تَمَسَّنَا النَّارُ‌ إِلَّا أَيَّامًا مَّعْدُودَةً ۚ قُلْ أَتَّخَذْتُمْ عِندَ اللَّـهِ عَهْدًا فَلَن يُخْلِفَ اللَّـهُ عَهْدَهُ ۖ أَمْ تَقُولُونَ عَلَى اللَّـهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿٨٠﴾ بَلَىٰ مَن كَسَبَ سَيِّئَةً وَأَحَاطَتْ بِهِ خَطِيئَتُهُ فَأُولَـٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ‌ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ ﴿٨١﴾ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَـٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ ﴿٨٢﴾ وَإِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَ‌ائِيلَ لَا تَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّـهَ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا وَذِي الْقُرْ‌بَىٰ وَالْيَتَامَىٰ وَالْمَسَاكِينِ وَقُولُوا لِلنَّاسِ حُسْنًا وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ ثُمَّ تَوَلَّيْتُمْ إِلَّا قَلِيلًا مِّنكُمْ وَأَنتُم مُّعْرِ‌ضُونَ ﴿٨٣﴾

[هندیانی]

نگرشی بر واژه های ایات


«لن ‏تمسّنا»: هرگز چيزى به ما نخواهد رسيد.
«فلن يخلف»: هرگز تخلّف نخواهد ورزيد.

درمورد واژه «ويل»، عدّه ‏اى گفته ‏اند: منظور، شكنجه و عذاب دردناك است؛ و دسته‏ اى نيز معتقدند كوهى از آتش است كه در دوزخ قرار دارد.
از پيامبر گرامى (ص) نقل كرده ‏اند كه فرمود:
«انّه واد فى جهنّم يهوى فيه‏الكافر اربعين خريفاً قبل اَن يبلغ قعره.»
«ويل» درّه بسيار ژرفى در دوزخ است كه پس از پرتاب‏ شدن انسان كافر و ستمكار در آن، چهل سال طول مى‏ كشد تا به اعماق آن برسد.
به هر حال، اين واژه تكان‏ دهنده، هماره در موقعيتهاى خطرناك و يا در اوج اندوه و دريغ و شدّت مصيبت و رنج، بر زبان جارى مى‏ شود.

درمورد واژه «سيّئه»، ديدگاهها متفاوت است:
عدّه ‏اى بر اين اعتقادند كه منظور، شرك و شرك گرايى است؛
و دسته‏ اى برآنند كه مقصود، گناه بزرگى است كه كيفر آن آتش دوزخ است.
از ديدگاه ما، نظر اوّل درست است؛ زيرا آتش جاودانه‏ ى كه در آيه شريفه از آن سخن رفته، با شرك و شرك گرايى هماهنگ است.


«اخذنا»: گرفتيم.
«يتامى‏»: كودكان پدر ازدست ‏داده.
«مساكين»: بينوايان.

(مجمع البیان)

[هندیانی]

besmellah11

وَقَالُوا لَن تَمَسَّنَا النَّارُ‌ إِلَّا أَيَّامًا مَّعْدُودَةً ۚ قُلْ أَتَّخَذْتُمْ عِندَ اللَّـهِ عَهْدًا فَلَن يُخْلِفَ اللَّـهُ عَهْدَهُ ۖ أَمْ تَقُولُونَ عَلَى اللَّـهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿٨٠﴾

خب در این ایه ببینیم چه نکته هایی وجود دارد

واو واو عاطفه هست. نسبت به آیه ی قبل

لن تمسنا النار
نکته ای که در این جا هست. اثریست که لن بر روی فعل مضارع میگذاره و ببینیم لن چکار میکند؟
لن یکی از حروفهاییست که فعل مضارع را نصب میدهد و و معنی فعل مضارع را هم نفی ابد میکند. البته بعضی از نحوییون نفی ابد را قبول ندارند.
در اینجا معنی جمله می شود
هرگز نخواهد رسید ما را اتش.

فعل و مفعول و فاعل اسم ظاهر

إلا داریم که قاعده ی إلا این بود که اصولا سمت راست إلا منفی و سمت چپ إلا جمله ی مثبت معنا میشود.

در مورد إلا دوست خوبمون باتو گل مریم عزیز تاپیک استثناء (http://www.shahrequran.ir/thread3286.html) رو گذاشته اند که میتونید ملاحظه کنید.

ایاما معدودة: ایاما ظرف زمان و منصوب هست. معدودة هم صفته برای ایاما

عند الله شبه جمله هست و شبه جمله ها باید به یک چیزی تعلق داشته باشند تا معناشون کامل شود و ابهام برطرف
حالا باید ببینیم عند الله که شبه جمله از نوع ظرف هست، به چی تعلق دارد.
عند ظرف مکان و منصوب به جمله ی إتخذتم تعلق داره و پس جمله ی فعلیه می شود. و الله مضاف الیه و مجرور

عهدا مفعول به و منصوب

فاء حرف عاطفه و
لن یخلف باز مثل لن تمسنا

ام حرف عطف

ترجمه ی آیه و ترکیب جملات فعلیه را بنویسید لطفا:

[عزیزانی]

besm15




وَقَالُوا لَن تَمَسَّنَا النَّارُ‌ إِلَّا أَيَّامًا مَّعْدُودَةً ۚ قُلْ أَتَّخَذْتُمْ عِندَ اللَّـهِ عَهْدًا فَلَن يُخْلِفَ اللَّـهُ عَهْدَهُ ۖ أَمْ تَقُولُونَ عَلَى اللَّـهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿٨٠﴾


وگفتند هرگز نخواه رسید ما را آتش مگر روز هایی شمرده شده(چند روزی)
بگو: آیا گرفتید نزد خداوند پیمانی را - پس هر گز خلاف نمی کند خدا پیمانش را
یا می گویید (میبندید)بر خدا آنچه را که نمی دانید.


قالوا:فعل ماضی مبنی بر ضم-واو ضمیر بارز فاعل

لن تمسّ:مضارع منصوب به لن ناصبه -هو مستتر فاعل

قل:فعل امر حاضر مبنی بر سکون -انت مستتر وجوبی فاعل

اَِ +اتّخذتم:همزه استفهامی +فعل ماضی مبنی بر سکون-تم ضمیر بارز فاعل

لن یخلف:مضارع منصوب به لن ناصبه -هو ضمیرمستتر فاعل

تقولون:فعل مضارع مرفوع علامت رفع نون عوض رفع-واو ضمیر بارز فاعل

لا تفعلون:مضارع منفی به لای نافیه- واو ضمیر بارز فاعل

[هندیانی]

besmellah11
بَلَىٰ مَن كَسَبَ سَيِّئَةً وَأَحَاطَتْ بِهِ خَطِيئَتُهُ فَأُولَـٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ‌ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ ﴿٨١﴾

بلی یکی از حروف جواب هست
حروف جواب ( تصدیق ) شامل نعم، بَلَـی، إی، أجَـل هستند.

من اسم شرط جازم هست ولی چون سر فعل شرط کسب که ماضی هست اومده فقط معنای فعل رو مضارع می کند

جواب شرط فاولئک هست. چون اولئک اصحاب النار جمله ی اسمیه هست و نمیتونست فعل شرط واقع بشه جواب شرط اومده و به شرط اومدن فاء بر سرش.


لطفا این ایه شریفه نیز ترجمه شود همراه با ذکر جملات اسمیه و فعلیه و ارکان ان ها.

[هندیانی]

وَقَالُوا لَن تَمَسَّنَا النَّارُ‌ إِلَّا أَيَّامًا مَّعْدُودَةً ۚ قُلْ أَتَّخَذْتُمْ عِندَ اللَّـهِ عَهْدًا فَلَن يُخْلِفَ اللَّـهُ عَهْدَهُ ۖ أَمْ تَقُولُونَ عَلَى اللَّـهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿٨٠﴾

وگفتند هرگز نخواهد رسید ما را آتش مگر در روز هایی شمرده شده(چند روزی)
بگو: آیا گرفته اید نزد خداوند پیمانی را ؟ - پس هرگز خلاف نخواهد کرد خدا پیمانش را.
یا می گویید (دروغ میبندید)بر خدا آنچه را که نمی دانید.


وَقَالُوا لَن تَمَسَّنَا النَّارُ‌ إِلَّا أَيَّامًا مَّعْدُودَةً ۚ قُلْ أَتَّخَذْتُمْ عِندَ اللَّـهِ عَهْدًا فَلَن يُخْلِفَ اللَّـهُ عَهْدَهُ ۖ أَمْ تَقُولُونَ عَلَى اللَّـهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿٨٠﴾

وگفتند هرگز نخواه رسید ما را آتش مگر روز هایی شمرده شده(چند روزی)
بگو: آیا گرفتید نزد خداوند پیمانی را - پس هر گز خلاف نمی کند خدا پیمانش را
یا می گویید (میبندید)بر خدا آنچه را که نمی دانید.
قالوا:
لن تمسنا:
قل:
اتخذتم:
لن یخلف:
تقولون:
لا تفعلون:


سلام مسافر عزیز
ممنون لطف کردید.

در ترجمه چند مورد رعایت نشده بود که در اصلاحیه آیه با رنگ مشکی نوشته شده.

قول plusعلی1..5 دروغ بستن

-4-11-

[عزیزانی]

بَلَىٰ مَن كَسَبَ سَيِّئَةً وَأَحَاطَتْ بِهِ خَطِيئَتُهُ فَأُولَـٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ‌ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ ﴿٨١﴾

بله-هرکس کسب کند بدی را و
احاطه کند او را گناهش
پس آنان اهل آتشند
آنها در آن جاودانند.

جملات اسمیه:
من کسب سیئه :من مبتدا-کسب خبر از نوع جمله فعلیه

اولائک اصحاب النار:اولائک مبتدا - اصحبoخبر النار مضاف الیه

هم فیها خالدون: هم مبتدا- خالدون خبر مفرد -فیها :جار ومجرور متعلق به خالدون


جملات فعلیه:
کسب :فعل ماضی مبنی بر فتح- فاعل هو مستتر-سیئه مفعول منصوب
احاطت:فعل ماضی مبنی بر فتح -خطیئه فاعل اسم ظاهر -ه مضاف الیه

[هندیانی]

besmellah11وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَـٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ ﴿٨٢﴾

واو عاطفه
الذین اسم موصول مبنی در محل رفع
آمنوا صله و عاید ان واو
و عطف
عملوا فعل ماضی و ..
الصالحات مفعول

یک سؤال؟

ایا ال در الصالحات اسم موصوله؟

أُولَـٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ ۖ
و
هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ

دو جمله ی اسمیه هستند که
اولئک اولاء اسم اشاره و در محل رفع مبتدا و کاف هم حرف خطاب
اصحاب خبر و مرفوع
الجنة مضاف الیه و مجرور

و

هم ضمیر منفصل در محل رفع مبتدا
فیها جارو مجرور متعلق به خالدون
خالدون خبر و مرفوع علامت رفع واو

جمله ی اولئک اصحاب الجنة در محل رفع خبر برای الذین
جمله ی هم فیها خالدون خبر دوم برای اولئک

حالا با توجه به ترکیب جملات آیه ی شریفه چطور ترجمه می شود؟

[عزیزانی]

http://www.shahrequran.ir/images/smilies/17_6_3.gifوَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَـٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ ﴿٨٢﴾

وکسانی که ایمان آوردندوانجام دادند نیکی را آنان اهل بهشتند وایشان در آن جاودانند.

آیا ال در الصالحات اسم موصوله؟
حرف تعریف صالحات جمع صالحه =نیکی است
ال عهد زهنی

[هندیانی]

besmellah11
وَإِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَ‌ائِيلَ لَا تَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّـهَ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا وَذِي الْقُرْ‌بَىٰ وَالْيَتَامَىٰ وَالْمَسَاكِينِ وَقُولُوا لِلنَّاسِ حُسْنًا وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ ثُمَّ تَوَلَّيْتُمْ إِلَّا قَلِيلًا مِّنكُمْ وَأَنتُم مُّعْرِ‌ضُونَ ﴿٨٣﴾

و به یاد اور زمانی را که گرفتیم پیمان محکم فرزندان اسرائیل را (که) نپرستید مگر خدا را و به پدرو مادر نیکی کردن و خویشاوندان و یتیمان و بینوایان(نیکی و احسان کردن) و بگویید برای مردم نکویی را و به پای دارید نماز را و بدهید زکات را.
سپس روی گرداندید مگر اندکی از میان شما. و حال ان که شما روی گردانندگانید.


در این آیه حروف، مصدرها، جمع ها(اسم هایی که جمع بسته شده اند) و نوع فعل ها را بنویسید؟

[هندیانی]

بَلَىٰ مَن كَسَبَ سَيِّئَةً وَأَحَاطَتْ بِهِ خَطِيئَتُهُ فَأُولَـٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ‌ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ ﴿٨١﴾

بله- هرکس کسب کند بدی را و
احاطه کند او را گناهش
پس آنان اهل آتشند
آنها در آن جاودانند.

جملات اسمیه:
من کسب سیئه :من مبتدا-کسب خبر از نوع جمله فعلیه

اولائک اصحاب النار:اولائک مبتدا - اصحاب جمله اسمیه
اصحاب النار:جمله اسمیه اصحاب مبتدا النار مضاف الیه؟؟؟؟؟؟

...parcham...متوجه نشدم احتمالا ذهنتون خسته است که اشتباه کردید.
اولئک اصحاب النار خودش جمله اسمیه هست. یعنی اولئک مبتدا و اصحاب خبر ...parcham...


هم فیها خالدون: هم مبتدا- خالدون خبر مفرد -فیها :جار ومجرور متعلق به خالدون

خالدون من جدا جمله اسمیه بگیرم؟؟/

...parcham...نه خالدون خبر هم هست برای چی جدا گرفته شود....parcham...

جملات فعلیه:
کسب :فعل ماضی مبنی بر فتح- فاعل هو مستتر-سیئه مفعول منصوب
احاطت:فعل ماضی مبنی بر فتح -خطیئه فاعل اسم ظاهر -ه مضاف الیه

ممنونم مسافر عزیز
خیلی خوبه افرین

http://www.shahrequran.ir/images/smilies/m1%20%287%29.gif

[عزیزانی]

besmellah11
وَإِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَ‌ائِيلَ لَا تَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّـهَ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا وَذِي الْقُرْ‌بَىٰ وَالْيَتَامَىٰ وَالْمَسَاكِينِ وَقُولُوا لِلنَّاسِ حُسْنًا وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ ثُمَّ تَوَلَّيْتُمْ إِلَّا قَلِيلًا مِّنكُمْ وَأَنتُم مُّعْرِ‌ضُونَ ﴿٨٣﴾


در این آیه حروف، مصدرها، جمع ها(اسم هایی که جمع بسته شده اند) و نوع فعل ها را بنویسید؟

حروف: و-لا -الّا-و-ب-و-و-و- ال (القربی) جنس افراد-و- ال(الیتامی) تعریف جنس استغراق-ال(المساکین) الف لام استغراق افراد-ل-و-ال حرف تعریف عهد زهنی-
و-ال عهد زهنی-الّا- من-و-



مصدر ها:
میثاق مصدر میمی -احسان مصدر باب افعال- قربی بر وزن فعلا -حسن بر وزن فعل ثلاثی مجرد- صلاه ثلاثی مجرد-زکاه


جمع ها:
یتاما جمع یتیم -مساکین جمع مسکن-ناس اسم جمع


افعال:
اخذنا:ماضی - متکلم مع الغیر-ثلاثی مجرد
لا تعبدون:مضارع نفی-جمع مذکر غایب-مجرد
قولو:امر حاضر -جمع مذکر مخاطب - (ق و ل )معتل اجوف واوی-
اقیموا:امر حاضر- جمع مذ کر مخاطب- (ق و م) معتل اجوف واوی
آتوا:فعل امر حاضر -جمع مذکر مخاطب(ءت ی) مهموز الفاء-باب افعال
تولیتم:ماضی -جمع مذکر مخاطب-(و ل ی)لفیف مفروق-باب تفعل

[هندیانی]

تفسیر ایه 83 از مجمع البیان

منظور از پيمان چيست؟

برخى گفته ‏اند؛ منظور، دلايل روشن و برهانهاى انسانسازى است كه ازجانب خرد و وجدان و فطرت و نيز اديان توحيدى، براى درستى و شايستگى كارهاى پسنديده و وانهادن كارهاى زشت و ظالمانه اقامه مى‏ شود.

عدّه‏ اى نيز گفته‏ اند: منظور، پيمانهايى است كه پيامبران از امّتها مى‏ گيرند؛ و اين كار با گفتار روشن صورت مى‏ پذيرد.
با اين بيان، معناى آيه شريفه اين خواهد بود كه: [بياد آوريد] هنگامى را كه به بنى‏ اسرائيل سخت سفارش كرديم كه: جز خداى يكتا را نپرستيد: «لا تعبدون الّااللَّه» و به پدر و مادر و نزديكان و يتيمان و بينوايان نيكى كنيد:

«و بالوالدين احساناً». و اين همان چيزى است كه به همه امّتها ازجمله پيروان قرآن سخت سفارش شده است. و مى‏دانيم كه نيكى و نيكوكارى به پدر و مادر و نزديكان و يتيمان و بينوايان، ميدان وسيعى دارد؛ و از رفتار نيك گرفته تا فرمانبردارى و گوش به سخنان آنان سپردن، مهر و محبّت نثارشان ساختن و دعاى خير براى آنان كردن، همه را دربر مى‏ گيرد. و درمورد نزديكان (و ذى القربى) نيز، از صله رحم و پيوند قلبى با آنان و كمك معنوى و مادّى گرفته تا ارشاد و هدايت آنان، همه را شامل مى‏ شود.

همچنين درخصوص كودكان پدر ازدست ‏داده (واليتامى‏) ممكن است مقصود، رعايت حقوق آنان در همه ابعاد و نثار مهر و محبّت به آنان باشد.

درمورد بينوايان (والمساكين) نيز اين سفارش شامل پرداخت حقوق واجب مالى و حقوق غيرواجب و اخلاقى مى‏ شود.

امّا خوش‏ سخن گفتن با مردم (وقولوا للنّاس حُسْنَاً):

درمورد خوش‏ سخن گفتن با مردم، ديدگاهها متفاوت است:

1. از پنجمين امام نور(ع) نقل كرده ‏اند كه فرمود: منظور اين است كه بهترين واژه‏ ها و سخنانى را كه دوست داريد به شما بگويند، به مردم بگوييد؛ زيرا خدا بنده‏ اى را كه ناروا مى‏ گويد، نفرين مى‏ كند، سخنان ناراحت كننده به مردم مى‏ زند، از ناسزاگويى پروا ندارد، و يكدندگى و ستيزه را در پرسش شيوه خود مى‏ سازد، دشمن مى‏ دارد؛ و بنده‏ اى را دوست مى‏ دارد كه بردبار و پاكدامن و پارسا باشد:
قال : «قولوا للنّاس احسن ماتحبّون ان يقال لكم، فانّ‏ اللَّه ببعض ‏اللّعان، السّباب، الطّعان على ‏المؤمنين، الفاحش، السّائل‏ الملحف، و يحبّ‏ الحليم‏ العفيف...».

2. از ابن عبّاس آورده ‏اند كه منظور از «گفتار نيك»، خوش ‏سخنى و رفتار شايسته و خداپسندانه است.

3. گروهى گفته اند: منظور، دعوت به ارزشها و هشدار از ضدّارزشها است.

4. و پاره‏ اى ديگر گفته‏ اند: منظور، همان گفتار نيك است.

درمورد اين جمله از آيه شريفه - «وقولوا للنّاس حُسْنَاً» - بحث ديگرى نيز مطرح شده؛ و آن اينكه آيا اين دستور جهان شمول است و به گفتار نيك با همه انسانها فرمان مى‏ دهد يا تنها با مردم باايمان بايد اينگونه بود؟
در اين خصوص، نظرهايى چند ارائه شده است:

1. حضرت باقر (ع) مى‏ فرمايد: «هو عام فى ‏المؤمن والكافر.» (اين يك دستور همگانى و جهان شمول است و گفتار نيك را با تمامى انسانها سفارش مى‏ كند، همدين يا همنوع).

2. امّا برخى پنداشته ‏اند كه اين دستور خدا با آمدن فرمان جهاد نسخ شده است؛ و براى اين گفته خود، اين آيه شريفه را شاهد مى‏ آورند كه:
«يا ايُّهَاالنَّبِىُّ جاهِدِالْكُفّارَ وَالْمُنافِقينَ وَاغْلُظْ عَلَيْهِمْ...»(تحریم/9 و توبه/73)
هان اى پيامبر! با كافران و منافقان پيكار كن و برآنان سخت گير...

و نيز اين سخن پيامبر(ص) را كه:
قاتلوهم حتّى يقولوا «لا اله الّااللَّه» او يقروا بالجزية.
با آنان كارزار كنيد تا يا ايمان آورند و يا تن به پرداخت جزيه و زندگى مسالمت‏ آميز سپارند.
با اين بيان، به‏ نظر برخى، «قولوا للنّاس حسناً» نسخ شده است.

امّا همانگونه كه از پنجمين امام نور (ع) روايت شد، اين دستور جهان شمول است؛ و به اعتقاد بيشتر مفسّران نسخ نشده است و هرگز بين آنها ناهماهنگى وجود ندارد؛ چرا كه مى‏ توان با كافران حق‏ ستيز و شرارت‏ پيشه كارزار كرد و در همانحال سخن خوش و نيكو هم گفت و به بيان قرآن، با حكمت و اندرز نيكو به راه پروردگار فراخواند:
«اُدْعُ اِلى‏ سَبيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِالْحَسَنةِ...� �(نحل/125)

و حتّى به خود آنان و بتهاى رنگارنگشان نيز ناروا و زشت نگفت؛ بلكه با بهترين سبك و شايسته‏ ترين سخنان آنان را راه نمود.
«وَلاتَسُبُّواالَّذينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ‏ اللَّهِ...»(انعام/108)

با اين توضيح، ميان دو دسته آيات ناسازگارى نيست، و مى‏ توان هم با شرارت‏ پيشگان كارزار كرد و هم در همانحال با ديگران و حتّى خود آنان به نيكوترين لحن و بهترين منطق و شايسته ‏ترين سبك سخن گفت و دلسوزى و ارشاد كرد.

[هندیانی]

بله ممنونم مسافر عزیز از تذکر بجاتون..
کلاس هم تمامه
إن شاءالله عمری باقی بود تمرین های شما را خواهم دید.
و تشکر میکنم بابت همراهی با کلاس.
التماس دعا برای ظهور امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف


allahomdoaaallahom