قصه مظلومی(شعر)

[بانوی سرخ]

مظلومی



http://img1.tebyan.net/big/1385/10/2315763615022419415461792506917238182171.jpg






كسی كه بود شكافنده‌ی تمام علوم




هزار حیف كه از زهر كینه شد مسموم





سر تو باد سلامت ایا رسول ‌الله




وصّی پنجم تو كشته شد، ولی مظلوم





گهی به زخم زبان قلب حضرتش خستند




گهی به خانه‌اش از كینه خصم برد هجوم





بسان مادر و آباء رنج دیده‌ی خویش




همیشه بود ز حقّ و حقوق خود محروم





به غربت علی و خاندان او سوگند




امام ما ز جهان رفت با دلی مغموم





هماره قصه مظلومی‌اش به خاك بقیع




بود ز غربت قبرش برای ما معلوم





ز دردهای نهانی كه بود در دل او




كسی نداشت خبر غیر خالق قیّوم





حیات او همه با درد و رنج و غصه گذشت




كه بود ظلم به اولاد مصطفی مرسوم





نه طاقت است زبان را به وصف غم‌هایش




نه قدرت است قلم را كه تا كند مرقوم





بگو به امت اسلام، این سخن (میثم)




به مرگ حضرت باقر یتیم گشت علوم




"غلامرضا سازگار"