PDA

توجه ! این یک نسخه آرشیو شده میباشد و در این حالت شما عکسی را مشاهده نمیکنید برای مشاهده کامل متن و عکسها بر روی لینک مقابل کلیک کنید : شعر جانسوز



گل مريم
2014_09_18, 11:03 PM
...ا..7..


دعبل بن علي خُزاعي، شاعر نام‏دار شيعي، مي‏گويد:

قصيده ‏اي را براي مولايم امام رضا عليه السلام سرودم، که يک بيت مشهور آن اين بود :

مَدارسُ آياتٍ خَلَتْ مِنْ تِلاوةٍ ومَنْزِلُ وَحْيٍ مُقْفِرُ العَرَصَاتِ
جايگاه‏هاي تدريس آيات قرآن (بعد از رحلت پيامبر اکرم صلي الله عليه وآله وسلم) خالي گرديد، و مقام نزول وحي تهي ماند.

در شعرم به اين ابيات رسيدم :

خُروجَ إمامٍ لا مَحالَةَ خارِجٌ يَقُومُ عَلَي اسمِ اللَّهِ والبَرَکاتِ يُمَيِّزُ فينا کُلَّ حَقٍّ وباطِلٍ ويَجْزي عَلَي النَّعْماءِ والنَّقِمَاتِ -
قيام و ظهور حضرت مهدي عليه السلام حتمي است و با نام خداوند - تبارک و تعالي - و برکات او قيام مي‏کند. - او در ميان ما هر حقّ و باطلي را از هم جدا مي‏کند و مردم را بر نعمت‏ها و نقمت‏ها پاداش و کيفر مي‏دهد.

وقتي اين دو بيت را خواندم، امام رضا عليه السلام گريستند سپس سر برداشتند و فرمودند :

«يا خُزاعيُّ! نَطَقَ رُوحُ القُدُسِ علي لِسانِکَ بِهذَين البَيْتَين».

اي خزاعي! روح القُدُس اين دو بيت را بر زبان تو جاري کرد.



..mahdi...