یا علی ابن الحسین
2014_09_08, 06:05 PM
عصر 29/7/89 درسن 20سالگی همرا با پدر ومادم راهی کربلا شدیم در حالی که همه اشک تو چمشاشون حلقه زده بود و التماس دعا روی لبهای همه زمزمه میشد ....سوار اتوبوس شدیم و راه افتادیم ....توی را ه شوق رسیدن به حرمش حسه عجیبی بود باخودم میگفتم قربونت برم خدا...چرا من ؟خدایا همیشه آرزوم بوده یه روزی رو خاک کربلا بوسه بزنم خدا جونم یعنی دوستم داشتی که منو داری میفرسی به سرزمین مقدسی که خیلیا آرزوشو دارن؟ باورش واسه خودمم سخت بود تا مدتها سکوت رو لبهام بود وفقط فکر میکردم ....خدایا میشه من هیچ وقت به ایران برنگردم و تا آخر عمرم نوکریه آقام حسینو بکنم ...آخه من یه عمره شرمنده حسینم ... حالا که دارم با قلبی سر شار از عشق حسینی پا به اون سرزمین میذارم ای کاش بتونم کوتاهی های گذشته رو جبران کنم و خالی از هر گونه گناه وآلودگی زندگیه دوباره ایی رو بسازم...
وقتی دلم شکست.... وقتی دلم واسه دیدن حرمش به دوردست ها پر میکشید تازه فهمیدم چقدر دوستش دارم و یه عمر ازش غافل بودم و واسش هیچ وقت یاورخوبی نبودم ولی اون باتمومه مهربونی بازم قبولم کرد ومنو به خونش راه داد قربونت برم که انقدر غریب بودی وما هیچ وقت اینو درک نکردیم .
وقتی رسیدیم وبرای اولین بار از دور بارگاه مقدسش رو دیدم بیشتر دلم واسه غربتش سوخت واشک توی چشمام حلقه زد پرچم قرمز رنگی روی گنبدش بود که آدمو به یاد روز شهادت مظلومانش مینداخت ،نزدیک تر رفتم هنوزم باورش واسم سخت بود که الان روبه روی حرم حسینم ایستاده بودم ومحو تماشای .....دستمو روی سینم گذاشتمو سلام دادم یه چیزی تموم وجودمو به آتیش کشید و اشکمو جاری کرد آره حیسن جان من همون بنده حقیری ام که واسه زیارت تو به اینجا اومدم ...من همون عاشق دل سوخته توام که آرزویی جز دیدن و زیارت تو رو نداشتم ممنون از اینکه منو قابل دونستی و دعوتم کردی ولی اخه چه جوری باکوله باری پراز گناه رو خاک مقدست قدم بردارم ...چه جوری ؟؟؟
این سفر توام با حس غریبی همیشه همراهم بود ای کاش میشد میتونستم اونجا بمونمو جونمو فداش کنم اما.......(الان که این مطلبو خوندی شاید از خودت بپرسی....؟یا سوالای زیادی بیاد توی ذهنت ...یا هیچ وقت درکم نکنی....حقم داری منم تا قبل از اینکه خودم برم کربلا نمیفهمیدم دیگران چی میگن.....ولی حالا تنهاآرزوم رفتن دوباره شده...به امید روزی که همه مابتونیم روخاک مقدسش بوسه بزنیم....)
http://www.aftab.ir/articles/religion/religion/images/f68c22fcaaa08fc258687bf0d48ba0c1.jpg
منبع وبلاگ :ــــــــــــــــــخوش به حال کسایی که میرن حرم پاک و پاک میشن .
وقتی دلم شکست.... وقتی دلم واسه دیدن حرمش به دوردست ها پر میکشید تازه فهمیدم چقدر دوستش دارم و یه عمر ازش غافل بودم و واسش هیچ وقت یاورخوبی نبودم ولی اون باتمومه مهربونی بازم قبولم کرد ومنو به خونش راه داد قربونت برم که انقدر غریب بودی وما هیچ وقت اینو درک نکردیم .
وقتی رسیدیم وبرای اولین بار از دور بارگاه مقدسش رو دیدم بیشتر دلم واسه غربتش سوخت واشک توی چشمام حلقه زد پرچم قرمز رنگی روی گنبدش بود که آدمو به یاد روز شهادت مظلومانش مینداخت ،نزدیک تر رفتم هنوزم باورش واسم سخت بود که الان روبه روی حرم حسینم ایستاده بودم ومحو تماشای .....دستمو روی سینم گذاشتمو سلام دادم یه چیزی تموم وجودمو به آتیش کشید و اشکمو جاری کرد آره حیسن جان من همون بنده حقیری ام که واسه زیارت تو به اینجا اومدم ...من همون عاشق دل سوخته توام که آرزویی جز دیدن و زیارت تو رو نداشتم ممنون از اینکه منو قابل دونستی و دعوتم کردی ولی اخه چه جوری باکوله باری پراز گناه رو خاک مقدست قدم بردارم ...چه جوری ؟؟؟
این سفر توام با حس غریبی همیشه همراهم بود ای کاش میشد میتونستم اونجا بمونمو جونمو فداش کنم اما.......(الان که این مطلبو خوندی شاید از خودت بپرسی....؟یا سوالای زیادی بیاد توی ذهنت ...یا هیچ وقت درکم نکنی....حقم داری منم تا قبل از اینکه خودم برم کربلا نمیفهمیدم دیگران چی میگن.....ولی حالا تنهاآرزوم رفتن دوباره شده...به امید روزی که همه مابتونیم روخاک مقدسش بوسه بزنیم....)
http://www.aftab.ir/articles/religion/religion/images/f68c22fcaaa08fc258687bf0d48ba0c1.jpg
منبع وبلاگ :ــــــــــــــــــخوش به حال کسایی که میرن حرم پاک و پاک میشن .