هندیانی
2014_07_18, 01:04 PM
besm8
سلام قرآن دوستان عزیز. قبول باشه شب زنده داری ها و عبادت های شما عزیزان
نکته ای رو که باید حضورتون گفته بشه این است که اگر اشکالی و اشتباهی از جانب بنده دیدید حتما اطلاع بدید تا خدای ناکرده مشکلی پیش نیاد و اشتباها مطلبی ثبت نشه در نوشته هامون.
از همه ی شما عزیزان تشکر میکنم بابت صبر و حوصله ای که به خرج میدهید.
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
وَعَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ كُلَّهَا ثُمَّ عَرَ‌ضَهُمْ عَلَى الْمَلَائِكَةِ فَقَالَ أَنبِئُونِی بِأَسْمَاءِ هَـٰؤُلَاءِ إِن كُنتُمْ صَادِقِینَ ﴿٣١﴾ و یاد داد(خدا) آدم را، آن نام ها را، همه ی آن را، ســــپس نشان داد آن ها (پدیده ها و صاحبان نام ها ) را بر فرشتگان، پس فرمود: خبر دهید مرا به نام ها ی اینان، اگر هستید راستگویان
«آدم» نخستين انسان و پدر اين مردم است كه خداوند او را آفريد.
«عرضهم» از عرض گرفته شده و به معناى «نماياندن» و «نمايش دادن» است.
«انبؤنى» از «انباء» گرفته شده و به معناى «اعلان» و «آگاهى دادن» و «خبررساندن» است. واژه «نبى» و «نبوّت» نيز از اين مادّه گرفته شده است.1
منظور از الْأَسْمَاءَ
در مفهوم اين نامها، نظراتى چند ارائه شده است:
1. عدّه اى برآنند كه منظور از اين نامها، معنا و مفهوم و حقيقت آنهاست؛ چرا كه برترى و كمال نه در نام كه در معنا و حقيقت است.
2. امّا بيشتر مفسّران، ازجمله ابن عبّاس و سعيدبن جبير، بر اين باورند كه: منظور از نامها در آيه شريفه، نام همه صنايع و رشته هاى علمى مربوط به آن، دانش و رموز كشاورزى و درختكارى و تمامى امور و شئون مربوط به دين و دنياى فرد و جامعه است كه خدا به آدم آموزش داد.
3. پاره اى گفته اند: منظور، نام همه پديده هاى آفرينش است، چه آنها كه تاكنون پديدار شده اند و چه آنها كه در آينده به اراده خدا پديدار خواهند شد.
4. على بن عيسى مى گويد: منظور از آموزش نامها اين است كه همه زبانها و فرهنگها را به آدم آموخت؛ و فرزندان او تمامى زبانها را از پدر دانشمند خود فراگرفتند؛ امّا پس از گسترش خانواده و پراكندگى انسانها، هرگروهى به زبانى سخن گفتند؛ با اينحال تا عصر نوح، كلّيه زبانها براى همه افراد آشنا بود، تا آنكه در طوفان مشهور و معروف، بيشتر آنان نابود و بازماندگان نيز پراكنده شدند. از اين زمان به بعد، هر گروهى زبانى را كه بهتر مى دانست، برگزيد؛ و بقيّه زبانها رفته رفته به بوته فراموشى سپرده شدند.
5. برخى نيز به روايت از ششمين امام نور (ع) گفته اند كه منظور از نامها در آيه شريفه، نام زمين ها، كوه ها، درّه ها، دشت ها، پديده ها و موجودات و فرشتگان و فرزندان آدم بوده است؛ همچنين خداوند فوايد و امتيازات و نامهاى حيوانات را به آدم آموخت و به او آموزش داد كه چگونه بايد از هركدام بهره گرفت.
در چگونه آموختن و نحوه آموزش خدا به انسان نيز ديدگاهها متفاوت است:
1. بعضى مى گويند: خدا اين نامها و مفاهيم را به قلب او الهام فرمود و به خواست آفريدگارش، زبان او به آن مفاهيم و حقايق گويا شد؛ كه اين خود اعجاز بود.
2. عدّه اى معتقدند كه خداوند او را به آموختن آن نامها و مفاهيم وادار كرد.
3. گروهى نيز گفته اند كه خداوند نخست زبان و فرهنگ فرشتگان را به انسان آموخت و آنگاه او با آن زبان غنى، لغتها و فرهنگهاى ديگر را آموخت.
4. و برخى گفته اند: خداوند نامهاى انسان ها را به آدم آموخت؛ سپس، پديده ها را يكى پس از ديگرى حاضر ساخت و نام و ويژگي هاى هر يك را به او آموزش داد.2
خب حالا شما عزیزان بفرمایید:
در مورد كُلَّهَا چه میدونید از نظر صرف و ترکیب
1) مجمع البیان
2) همان
سلام قرآن دوستان عزیز. قبول باشه شب زنده داری ها و عبادت های شما عزیزان
نکته ای رو که باید حضورتون گفته بشه این است که اگر اشکالی و اشتباهی از جانب بنده دیدید حتما اطلاع بدید تا خدای ناکرده مشکلی پیش نیاد و اشتباها مطلبی ثبت نشه در نوشته هامون.
از همه ی شما عزیزان تشکر میکنم بابت صبر و حوصله ای که به خرج میدهید.
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
وَعَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ كُلَّهَا ثُمَّ عَرَ‌ضَهُمْ عَلَى الْمَلَائِكَةِ فَقَالَ أَنبِئُونِی بِأَسْمَاءِ هَـٰؤُلَاءِ إِن كُنتُمْ صَادِقِینَ ﴿٣١﴾ و یاد داد(خدا) آدم را، آن نام ها را، همه ی آن را، ســــپس نشان داد آن ها (پدیده ها و صاحبان نام ها ) را بر فرشتگان، پس فرمود: خبر دهید مرا به نام ها ی اینان، اگر هستید راستگویان
«آدم» نخستين انسان و پدر اين مردم است كه خداوند او را آفريد.
«عرضهم» از عرض گرفته شده و به معناى «نماياندن» و «نمايش دادن» است.
«انبؤنى» از «انباء» گرفته شده و به معناى «اعلان» و «آگاهى دادن» و «خبررساندن» است. واژه «نبى» و «نبوّت» نيز از اين مادّه گرفته شده است.1
منظور از الْأَسْمَاءَ
در مفهوم اين نامها، نظراتى چند ارائه شده است:
1. عدّه اى برآنند كه منظور از اين نامها، معنا و مفهوم و حقيقت آنهاست؛ چرا كه برترى و كمال نه در نام كه در معنا و حقيقت است.
2. امّا بيشتر مفسّران، ازجمله ابن عبّاس و سعيدبن جبير، بر اين باورند كه: منظور از نامها در آيه شريفه، نام همه صنايع و رشته هاى علمى مربوط به آن، دانش و رموز كشاورزى و درختكارى و تمامى امور و شئون مربوط به دين و دنياى فرد و جامعه است كه خدا به آدم آموزش داد.
3. پاره اى گفته اند: منظور، نام همه پديده هاى آفرينش است، چه آنها كه تاكنون پديدار شده اند و چه آنها كه در آينده به اراده خدا پديدار خواهند شد.
4. على بن عيسى مى گويد: منظور از آموزش نامها اين است كه همه زبانها و فرهنگها را به آدم آموخت؛ و فرزندان او تمامى زبانها را از پدر دانشمند خود فراگرفتند؛ امّا پس از گسترش خانواده و پراكندگى انسانها، هرگروهى به زبانى سخن گفتند؛ با اينحال تا عصر نوح، كلّيه زبانها براى همه افراد آشنا بود، تا آنكه در طوفان مشهور و معروف، بيشتر آنان نابود و بازماندگان نيز پراكنده شدند. از اين زمان به بعد، هر گروهى زبانى را كه بهتر مى دانست، برگزيد؛ و بقيّه زبانها رفته رفته به بوته فراموشى سپرده شدند.
5. برخى نيز به روايت از ششمين امام نور (ع) گفته اند كه منظور از نامها در آيه شريفه، نام زمين ها، كوه ها، درّه ها، دشت ها، پديده ها و موجودات و فرشتگان و فرزندان آدم بوده است؛ همچنين خداوند فوايد و امتيازات و نامهاى حيوانات را به آدم آموخت و به او آموزش داد كه چگونه بايد از هركدام بهره گرفت.
در چگونه آموختن و نحوه آموزش خدا به انسان نيز ديدگاهها متفاوت است:
1. بعضى مى گويند: خدا اين نامها و مفاهيم را به قلب او الهام فرمود و به خواست آفريدگارش، زبان او به آن مفاهيم و حقايق گويا شد؛ كه اين خود اعجاز بود.
2. عدّه اى معتقدند كه خداوند او را به آموختن آن نامها و مفاهيم وادار كرد.
3. گروهى نيز گفته اند كه خداوند نخست زبان و فرهنگ فرشتگان را به انسان آموخت و آنگاه او با آن زبان غنى، لغتها و فرهنگهاى ديگر را آموخت.
4. و برخى گفته اند: خداوند نامهاى انسان ها را به آدم آموخت؛ سپس، پديده ها را يكى پس از ديگرى حاضر ساخت و نام و ويژگي هاى هر يك را به او آموزش داد.2
خب حالا شما عزیزان بفرمایید:
در مورد كُلَّهَا چه میدونید از نظر صرف و ترکیب
1) مجمع البیان
2) همان