ادب اوّل: طهارت و پاكیزگی

[گل مريم]

besm16

ادب اوّل:طهارت و پاكیزگی

اولین ادب از آداب تلاوت قرآن، طهارت و پاكیزه بودن قاری قرآن است. اگر كسی بخواهد به خطوط قرآن دست بگذارد و یا احتمال می‎دهد هنگام قرائت قرآن، دستش به خطوط قرآن می‎رسد لازم است با طهارت باشد.

زیرا خداوند در قرآن فرموده است:
«لا یَمَسُّهُ إِلاَّ الْمُطَهَّرُونَ»[1]
جز پاكان دست بر آن (قرآن) نزنند.


احكام مَسّ قرآن

منظور از طهارت غسل و وضو است. اگر كسی غسل به گردن دارد برای مسّ و لمس كردن قرآن باید ابتدا غسل كند، درغیر این صورت برای مسّ كردن قرآن واجب است وضو بگیرد.

فلسفه این حكم الهی روشن است: قرآن كلام خداست و بزرگداشت و احترام آن برهمگان لازم است. به این جهت همه مسلمانان وظیفه دارند هنگام دست زدن به خطوط قرآن، با طهارت باشند.

در رساله‎های عملیه مراجع تقلید، سفارش شده است، هنگام قرائت قرآن، حتی اگر دست و یا بدن هم به خطوط قرآن نرسد، بهتر است انسان با وضو باشد.[2] و با وضو بودن ثواب قرائت را بیش‎تر می‎كند.

[گل مريم]

پاكیزگی دهان:
یكی از خصوصیات رسول گرامی خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ این بود كه هنگام عبادت، خصوصاً تلاوت قرآن و نماز شب دندان‎هایشان را مسواك می‎زدند و مسلمانان را بارها به این كار توصیه كرده‎اند.
حالا خوب است به یكی از جملات رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ دراین زمینه گوش سپاریم:

پیامبر اكرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ به اصحاب فرمودند:

«راه قرآن را پاكیزه كنید. گفته شد: ای رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ راه قرآن چیست؟

فرمود، دهان‎های شماست. پرسیدند: با چه چیزی. فرمود: با مسواك.»[3]

پاكیزگی و آراستگی ظاهری:

سزاوار است مسلمانان با بدن و لباس پاكیزه، قرآن بخوانند. آلودگی‎هایی مانند: خون، بول و مانند آن را از خود دور كنند و بشویند. هم چنین بهتر است قاریان قرآن در وقت تلاوت،خود را معطّر كرده و بوی خوش استعمال كنند و با سر و روی آراسته قرآن تلاوت كرده و سعی كنند كه این آداب را همیشه در قرائت قرآن رعایت نمایند.

به ویژه قاریانی كه در محافل و مجالس مذهبی قرآن تلاوت می‎كنند، با رعایت این آداب، می‎توانند برای دیگران الگو باشند.




[1] . واقعه (56)، آیه 79.
[2] . تحریر الوسیله، امام خمینی، مؤسسه النّشر الاسلامی، قم، ج 1، ص 27 ـ 28.
[3] . قال رسول الله ـ صلّی الله علیه و آله ـ : نظّفُوا طَریقَ القُرآن، قیلَ یا رسولَ اللهِ و ما طریقُ القُرآن؟ قالَ: اَفْواهُكُم، قیلَ: بِماذا؟ قالَ: بِالسِّواكِ». میزان الحكمه، ج 8، ص 85 ـ 86.

اندیشه قم