مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ ﴿٤﴾

[گل مريم]

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ

مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ ﴿٤﴾

فرمانروای روز جزا و حساب است.


اعراب:

(مالک) نعت برای لفظ جلاله1 و مجرور . مثل آن (الله)

(یوم) مضاف الیه، مجرور و علامت جر کسره .

(الدین) مضاف الیه، مجرور و علامت جر کسره .




1) یا بدل از لفظ جلاله

[گل مريم]

صرف:

(مالک) اسم فاعل از ملک یملک بر معنی صفت مشبهة برای دوام مالکیت، باب ضرب, وزنش فاعل ، جمعش ملّاک و مالکون.

(یوم) اسم به معنی وقت مشخص شده از طلوع خورشید تا غروبش یا غیر مشخص شده. و اینجا به معنی روز قیامت است. و جمع آن أیّام، و جمع الجمع أیاویم.

(الدین) مصدر دان یدین، باب ضرب بمعنی جزا و اطاعت کردن و خضوع کردن است. وزنش فعل بکسر فاء و سکون عین، و اینجا مصدر دیگری است برای فعل که دیانة است بکسر دال.
و الدین معنایش جزاء یا اطاعت کردن است. و تحقیقا به معنی دین یا آداب و رسوم بوده است.