گل مريم
2013_11_16, 11:13 AM
besm16
مقایسه‌ي آیه ولایت و هدایت
با مقایسه‌ي آیه‌ی هدایت یعنی «اهدنا الصراط المستقيم»
و آيه‌ي ولايت یعنی «اَللهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا، يُخرِجُهُم مِنَ الظُّلُمَاتِ اِلَي النُّورِ، وَالَّذِينَ كَفَرُوا اَولِيَائُهُمُ الطَّاغُوت يُخرِجُونَهُم مِنَ النُّورِ اِلَي الظُّلُمَاتِ... »: "خدا ولي و سرپرست ايمان آورده ها است؛ آنان را از تاريكي ها بسوي نور خارج مي كند. كساني كه كفر ورزيدند سرپرست هاي آن ها طاغوت است؛ خدا آنان را از نور بسوي تاريكي ها خارج مي كند..." نكات مهمي بدست مي آيد:
1- نکته‌ی مشترک آن ها این است که هادی و مُخرِج یکی است و آن خداست. در آيه «اَللهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا يُخرِجُهُم...»، صحبت از مُخرِج يعني خارج كننده است و در آيه‌ي «اهدنا الصراط المستقيم»، صحبت از هادي يعني هدايت كننده است.
قرآن در دو آیه‌ی ذكر شده، خدا را هادي و مُخرِج معرفی می‌کند.
در آيه‌ي ولايت صحبت از خروج نيست، اخراج است. يعني انسان با پاي خودش خارج نمی‌شود؛ او را بيرون می‌آورند.
در آیه‌ی هدایت هم صحبت از راه رفتن نیست، راهبري است؛ انسان خودش راه را پيدا نمی‌كند؛ او را می‌برند. «اهدنا الصراط المستقيم» مي‌گويد که خدایا راهبري‌ام كن. به نظر مي‌آيد كه آیه مي‌گويد از اين راه برو! در حالي‌كه مي‌گويد كه از اين راه مي‌بريم تا برود!
سوره‌ي حمد از آيه الكرسي، در عين اجمال، مشهور‌تر است. زيرا علاوه بر معرفي معارضين، «الذين انعمت عليهم» را از اركان دين معرفي كرده است.
«اهدنا الصراط المسقيم» مي‌گويد كه آنها اين قدر مهم هستند كه شما نمي‌توانيد آنها را كشف كنيد و با آنها متحد شويد؛ بايد به آنها وصل شويد. اين وصل، اساس اطاعت و عبادت است.
مقایسه‌ي آیه ولایت و هدایت
با مقایسه‌ي آیه‌ی هدایت یعنی «اهدنا الصراط المستقيم»
و آيه‌ي ولايت یعنی «اَللهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا، يُخرِجُهُم مِنَ الظُّلُمَاتِ اِلَي النُّورِ، وَالَّذِينَ كَفَرُوا اَولِيَائُهُمُ الطَّاغُوت يُخرِجُونَهُم مِنَ النُّورِ اِلَي الظُّلُمَاتِ... »: "خدا ولي و سرپرست ايمان آورده ها است؛ آنان را از تاريكي ها بسوي نور خارج مي كند. كساني كه كفر ورزيدند سرپرست هاي آن ها طاغوت است؛ خدا آنان را از نور بسوي تاريكي ها خارج مي كند..." نكات مهمي بدست مي آيد:
1- نکته‌ی مشترک آن ها این است که هادی و مُخرِج یکی است و آن خداست. در آيه «اَللهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا يُخرِجُهُم...»، صحبت از مُخرِج يعني خارج كننده است و در آيه‌ي «اهدنا الصراط المستقيم»، صحبت از هادي يعني هدايت كننده است.
قرآن در دو آیه‌ی ذكر شده، خدا را هادي و مُخرِج معرفی می‌کند.
در آيه‌ي ولايت صحبت از خروج نيست، اخراج است. يعني انسان با پاي خودش خارج نمی‌شود؛ او را بيرون می‌آورند.
در آیه‌ی هدایت هم صحبت از راه رفتن نیست، راهبري است؛ انسان خودش راه را پيدا نمی‌كند؛ او را می‌برند. «اهدنا الصراط المستقيم» مي‌گويد که خدایا راهبري‌ام كن. به نظر مي‌آيد كه آیه مي‌گويد از اين راه برو! در حالي‌كه مي‌گويد كه از اين راه مي‌بريم تا برود!
سوره‌ي حمد از آيه الكرسي، در عين اجمال، مشهور‌تر است. زيرا علاوه بر معرفي معارضين، «الذين انعمت عليهم» را از اركان دين معرفي كرده است.
«اهدنا الصراط المسقيم» مي‌گويد كه آنها اين قدر مهم هستند كه شما نمي‌توانيد آنها را كشف كنيد و با آنها متحد شويد؛ بايد به آنها وصل شويد. اين وصل، اساس اطاعت و عبادت است.