قرآن و کروی بودن زمین

[گل مريم]

besm6


قرآن و کروی بودن زمین


پرسش: چگونه می توان از آیه « فَلا أُقْسِمُ بِرَبّ‏ِ الْمَشارِقِ وَ الْمَغارِبِ » پی به کروی بودن زمین برد؟


پاسخ:
1ـ اگر زمین مسطح باشد جز یک مشرق و یک مغرب نخواهد داشت ولی در صورتی دارای مشرقها و مغربها خواهد بود که مدور باشد. و از این لازم، پی به کروی بودن زمین می بریم. البته این نظر گروهی است که می خواهند با این آیه شریفه (آیه 40 سوره معارج) کروی بودن زمین را اثبات کنند.


2ـ ظاهرا می توان به این استدلال ایراد وارد کرد که کثرت مشرق ها و مغرب ها قهرا ملازم با کروی بودن زمین نیست یعنی اگر زمین را مسطح هم فرض کنیم باز احتمال مشرق ها و مغرب ها وجود دارد زیرا هر روز خورشید از نقطه ای طلوع می کند که طلوع در این نقطه جز در سال دیگر و از همان وقت از سال تکرار نمی شود و در نتیجه غروب هم همینگونه صورت می گیرد و ما مشارق و مغارب خواهیم داشت.

اگر چه بعضی احتمال داده اند که مشارق و مغارب در این آیه شریفه مربوط به طلوع و غروب خورشید و ماه و ستارگان می باشد[1] ولی در سوره اعراف آیه 137 تصریح به مشارق الارض و مغاربها کرده است:

وَ أَوْرَثْنَا الْقَوْمَ الَّذینَ کانُوا یُسْتَضْعَفُونَ مَشارِقَ اْلأَرْضِ وَ مَغارِبَهَا
(و مشرقها و مغربهای پربرکت زمین را به آن قوم به ضعف کشانده شده (زیر ظلم و ستم) واگذار کردیم.)[2]که مراد از سرزمین، شام و فلسطین یا سرزمینهای وسیع می باشد[3].


و در سوره صافات آیه 5:
رَبُّ السَّماواتِ وَ اْلأَرْضِ وَ ما بَیْنَهُما وَ رَبُّ الْمَشارِقِ( پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آنها است و پروردگار مشرقها)، بکار رفته است.




[1]المیزان ج 20 ذیل آیه 40 سوره معارج
[2]ترجمه دیگر:و به آن گروهی که پیوسته تضعیف می‏شدند، [بخشهای‏] باختر و خاوری سرزمین [فلسطین‏] را -که در آن برکت قرار داده بودیم- به میراث عطا کردیم. و به پاس آنکه صبر کردند، وعده نیکوی پروردگارت به فرزندان اسرائیل تحقق یافت...
[3]المیزان ج 8 ذیل آیه 127 اعراف و تفسیر نمونه ج 6 ذیل همان آیه.


منبع: پایگاه حوزه

[zahra123]

قرآن و دانش:شکل کروی زمین
در گذشته مردم معتقد بودند که زمین مسطح است.قرن‌ها بشر می‌ترسید که خیلی دور برود، زیرا تصوّر می‌کرد از لبه زمین می‌افتد.آقای فرنسیس دریک، اولین شخصی بود که حدود سال 1597هنگامی که با کشتی سفر می‌کرد ثابت کرد که زمین کروی است.آیه زیر در رابطه با تناوب شب و روز است.
«الم تر انّ الله یولج الّیل فی النّهار و یولج النّهار فی الّیل؛آیا ندیدی که خداوند شب را در روز و روز را در شب داخل می‌کند».(سوره لقمان، آیه 29)
داخل شدن در اینجا به این معناست که،شب آهسته و به تدریج تبدیل به روز می‌شود و برعکس.این پدیده صرفا زمانی رخ می‌دهد که زمین کروی باشد.اگر زمین مسطح باشد تبدیل شب به روز و روز به شب به طور ناگهانی صورت می‌گیرد.