اخلاق وفضایل امام حسن عسگری(علیه السلام)

[زنبق بنفش]

besm12
اخلاق امام حسن عسکری(ع)


احمد بن عبیدالله بن خاقان، درباره امام حسن عسکری (ع) گفته است : در سر من رای، هیچ یک از علویان را ندیدم و نشناختم که بمانند حسن بن علی بن محمد بن رضا (ع) باشد. و در آرامش و وقار و پارسایی و نجابت و بزرگواری در نزد خاندانش و سلطان و تمام بنی هاشم نام کسی را بهتر از او نشنیدم. آنان وی را بر سالخوردگان خود مقدم می داشتند و نیز همواره بر امیران و وزیران و نویسندگان مردم عامی و معمولی مقدم داشته می شد. از هیچ یک از بنی هاشم و نیز امیران و نویسندگان و قاضیان و فقیهان و سایر مردمان درباره وی نپرسیدم جز آن که پی بردم آن حضرت در نزد مردم در غایت تجلیل و تعظیم و در جایگاهی والا قرار دارد و همه درباره او به نیکی یاد می کنند و او را بر اهل بیت و مشایخش مقدم می دارند. هیچ کس از دوستان و دشمنان آن حضرت را ندیدم جز آن که به نیکویی درباره آن حضرت سخن می گفتند و او را می ستودند.


همچنین پدر احمد بن عبیدالله در این باره گوید: اگر خلافت از خاندان بنی عباس بیرون شود هیچ کس از بنی هاشم را سزاوار خلافت نیست مگر حسن عسکری (ع) . زیرا او با فضل و دانش و پارسایی و خویشتن داری و زهد و عبادت و اخلاق پسندیده و نیکوییهایش استحقاق تصدی مقام خلافت را داراست.

سیره معصومان، ج 5، ص 249

[زنبق بنفش]

شیخ مفیدروایت کرده است که بنی عباس داخل شدند بر صالح بن وصیف در زمانی که حضرت امام حسن عسگری علیه السلام را حبس کرده بود و به او گفتند که برایشان تنگ گیر و بر وی وسعت مده.

صالح گفت: چه توانم با او نمود؟! و حال آن که سپرده ام او را به دستِ دو نفر که بدترین اشخاصی هستند که تا به حال شناخته ام...

و اینک آن دو نفر اهل نماز و روزه گشته اند و در عبادت به مقامی عظیم رسیده اند.

پس امر کرد آن دو نفر را آوردند. پس ایشان را عِتاب کرد و گفت: وای بر شما، چیست شأن شما با این شخص؟

گفتند: چه بگوییم در حقِّ مردی که روزها را روزه می گیرد و شب ها را تا به صبح به عبادت مشغول است. تکلّم نمی کند با کسی و مشغول نمی شود به غیر از عبادت و هر وقت نظر به ما می افکند، بدن ما می لرزد و چنان می شویم که مالک نفسِ خود نیستیم و خودداری نمی توانیم بکنیم.

آل عباس چون این را شنیدند، در کمالِ ذلّت به بدترین حالی از نزد صالِح برگشتند.

مؤلف گوید: از روایات ظاهر می شود که آن حضرت بیشتر اوقات محبوس و ممنوع از معاشرت بود و پیوسته مشغول بود به عبادت و مسعودی روایت کرده که حضرت امام علی النقی پنهان می کرد خود را از بسیاری از شیعیان خود مگر از عدد قلیلی از خواصِ خود و چون امر منتهی شد به حضرت امام حسن عسگری از پشتِ پرده با خواص و غیر خواص تکلم می فرمود... و این عمل از آن جناب و از پدر بزرگوارشان پیش از او مقدّم بود برای غیبت حضرت صاحب الزمان که شیعیان مألوف شوند واز غیبت وحشت نکنند و عادت جاری شود در احتجاب و اختفاء.

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

[سجادی]

فدای غریبی ات ؛ فدای مظلومیت ؛ فدای راهت ....

اللهم عجل الولیک الفرج