اشعاری در وصف مقام و منزلت اسدالله الغالب ، امام علی ابن ابیطالب(علیه آلاف التّحیّة والثّناء)

[ملکوت]

اشعار ناب و زیبا در وصف مقام و منزلت

اسدالله الغالب

امام علی ابن ابیطالب(علیه آلاف التّحیّة والثّناء)

[ملکوت]

علی ای همای رحمت

علي اي هماي رحمت تو چه آيتي خدا را
که به ماسوا فکندي همه سايه‌ي هما را

دل اگر خداشناسي همه در رخ علي بين
به علي شناختم من به خدا قسم خدا را

به خدا که در دو عالم اثر از فنا نماند
چو علي گرفته باشد سر چشمه‌ي بقا را

مگر اي سحاب رحمت تو بباري ارنه دوزخ
به شرار قهر سوزد همه جان ماسوا را

برو اي گداي مسکين در خانه‌ي علي زن
که نگين پادشاهي دهد از کرم گدا را

بجز از علي که گويد به پسر که قاتل من
چو اسير تست اکنون به اسير کن مدارا

بجز از علي که آرد پسري ابوالعجائب
که علم کند به عالم شهداي کربلا را

چو به دوست عهد بندد ز ميان پاکبازان
چو علي که ميتواند که بسر برد وفا را

نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت
متحيرم چه نامم شه ملک لافتي را

بدو چشم خون فشانم هله اي نسيم رحمت
که ز کوي او غباري به من آر توتيا را

به اميد آن که شايد برسد به خاک پايت
چه پيامها سپردم همه سوز دل صبا را

چو تويي قضاي گردان به دعاي مستمندان
که ز جان ما بگردان ره آفت قضا را

چه زنم چوناي هردم ز نواي شوق او دم
که لسان غيب خوشتر بنوازد اين نوا را

«همه شب در اين اميدم که نسيم صبحگاهي
به پيام آشنائي بنوازد آشنا را»

ز نواي مرغ يا حق بشنو که در دل شب
غم دل به دوست گفتن چه خوشست شهريارا

شاعر زنده یاد : استاد شهریار

[ملکوت]

یا علـــــی با نام تو دل عشـــــــق بازی میکند
شــــیعه با حبّ تــــــو مـــولا سرفرازی میکند

گر که با "نـــاد علــی" بعد از خــدا جویی مدد
گفتن ذکـــر عــــلــی صد چــــــاره سازی میکند

مــــدعــی گر بی "علـی" گیرد وضو جاهل بود
چون که بی حبّ عـــلــــی او آب بــــازی میکند

نام حـــیــــدر تــــا ابــــد بـر کلّ شیعه زینت است
چونکه نام اعظـــمـــش خود شیعه سازی میکند

ما تـــهــــی دســـتــیــم و در کویــش گدایی میکنیم
شــیعـــیـــان را خـــوش عـلی مهمان نوازی میکند


"شعر از: محسن زعفرانیه"

[ملکوت]

دیوان قضا خطی ز دیوان علی است
سکان قدر در ید فرمان علی است

طبع من و مدح مرتضی شرمم باد
آنجا که خدای من ثنا خوان علی است

[ملکوت]

ز ليلايي شنيدم يا علي گفت به مجنون چون رسيدم يا علي گفت
مگر اين وادي دارالجنون است كه هر ديوانه ديدم يا علي گفت

نسيمي غنچه اي را باز مي كرد به گوش غنچه كم كم يا علي گفت
چمن با ريزش باران رحمت دعايي كرد و او هم يا علي گفت

يقين پروردگار آفرينش به موجودات عالم يا علي گفت
دلا بايست هر دم يا علي گفت نه هر دم بل دمادم يا علي گفت

به هر روز و به هر شب يا علي گفت به هر پيچ و به هر خم يا علي گفت
خمير خاك آدم را سرشتند چو بر مي خواست آدم يا علي گفت

علي در كعبه بر دوش پيمبر قدم بنهاد وآن دم يا علي گفت
عصا در دست موسي اژدها گشت كليم آنجا مسلّم يا علي گفت

ز بطن حوت ، يونس گشت آزاد ز بس در ظلمت يم يا علي گفت
به فرقش كي اثر مي‌كرد شمشير شنيدم ابن ملجم يا علي گفت
مگر خيبر ز جايش كنده ميشد يقين آن دم علي هم يا علي گفت